Douma’s verzoek om schuldbelijdenis verdient behandeling

Nederlands Dagblad, 30 januari 2002

Dat prof. J. Douma een brief aan de generale synode van de Gereformeerde Kerken (vrijgemaakt) zou gaan schrijven om herbezinning te vragen inzake de gebeurtenissen rond 1967, was al een tijdje duidelijk. Ik ben er blij mee en ben ervan overtuigd niet de enige te zijn. Zoals zo vaak toont Douma een goede neus te hebben voor wat er in de kerken leeft. Tegelijk vind ik het jammer dat de brief nu pas verschenen is en direct gericht is aan de generale synode. Dat maakt de zaak waar het om gaat kwetsbaarder dan nodig was geweest. Lees verder

Liefhebben leer je…

Zusters en broeders,

Dit is riskant, wat we hier gaan doen, een seminar over liefhebben. Het kan haast niet anders worden dan een verzameling grote woorden. En ik hoor het mijn buurvrouw al zeggen: ‘Ja, die christenen, ze praten wel mooi over liefde, en zo, maar doen, ho maar.’ Daar kom je niet doorheen met nog meer mooie woorden. Als het over liefhebben gaat móeten woorden handen krijgen, en voeten, en armen en benen, en een schouder, twee schouders zelfs: een om er onder te zetten en een om op uit te huilen. Intussen heb ik hier alleen maar woorden, want het blijft een seminar. En dus blijft het riskant: wat ga ik, wat gaat u doen met die woorden? Gelukkig helpen de nodige workshops ons verder deze dag op weg. Lees verder

Laat God voor zichzelf spreken

Nederlands Dagblad, 22 september 2001

In de top tien van uitdrukkingen van de laatste weken verwacht ik ergens bovenaan twee uitspraken die me samen tegen de haren instrijken. De eerste: Amerika is in oorlog. De tweede: God zegene Amerika. In het spoor van de eerste uitspraak volgt een enorm propaganda-offensief, dat probeert de hele wereld in een simplisme van goed tegen kwaad op te delen. De weg wordt vrijgemaakt voor hard optreden. In het spoor van de tweede zien we een vanzelfsprekend ervan uitgaan dat bij dat alles God zelf aan de kant van de Verenigde Staten staat. Lees verder

Naschrift

Pro Ministerio, jaargang 30 (2001) 3 (juni 2001)

Amici, Toen ik begin maart het artikeltje over ‘kerkelijke stalking’ schreef had ik niet verwacht dat het zó veel herkenning op zou roepen. Eigenlijk spijt me dat, want het betekent dat de werkelijke situatie nog ernstiger is dan ik uit gesprekken met een aantal collega’s had opgemaakt. Hoe dat ook zij, het ging mij er om dat we in de kerken samen verder zouden nadenken over situaties waarin een predikant in het nauw gebracht wordt door gemeenteleden. In dat kader ben ik uiteraard blij ook met de bovenstaande reactie van De Driehoek. Lees verder