De Kerk als fractal

Onderweg 2 (2016) 20,60-63 (29 oktober 2016) (ten opzichte van de eindredactie op een aantal nodige punten bijgewerkte versie)

In een themanummer over de toekomst van de kerk moet het ook gaan over de toekomst van het kerkverband. Nu zou je daar snel klaar mee kunnen zijn. Over de volle breedte van protestants Nederland zie je namelijk dezelfde tendens richting een marginaal kerkverband: groepen relatief losstaande gemeenten, voorzien van een zo klein mogelijke dienstenorganisatie voor opleiding en financiering van werkers in de gemeenten, probleemoplossing en toerusting. Maar is daar alles mee gezegd? Lees verder

We hebben elkaar nodig

tekst meditatie op de gebedsbijeenkomst van het Gereformeerd Appèl, zaterdag 5 september 2015, doorgeefbrief 59 (februari 2016), opgenomen in Om Christus’ wil. Kerkelijke eenheid in overdenkingen en gebeden (Jubileumbundel) 2016, 315-317

In de kerk wordt veel te veel gepraat. Wat er voor mensen werkelijk toe doet wordt gedaan — gekust, gegeven, gedragen — of heeft aan een enkel woord genoeg — ik houd van jou, vergeef me, ik ben er. Christenen zijn mensen. Het kan voor ons moeilijk anders zijn. Het Woord dat de kerk schept is zo’n enkel onuitputtelijk woord van Jezus: Ik ben opgestaan, voor jullie. En de kerk die erdoor geschapen wordt krijgt al doende vorm: de vorm van doop en avondmaal, van biecht en ordinatie, van lied en zalving en hulp metterdaad. Jezus leeft. Zijn lichaam ligt niet stil. Het beweegt, al doende. Het heeft aan een enkel Woord genoeg.
Lees verder